समृध्दीच्या कणाकणात सजावी, नटावी दीपावली...!!

समृध्दीच्या कणाकणात

सजावी, नटावी दीपावली...!!





हासत, नाचत, गात

यावी दीपावली..!!

उत्कषाचे अत्तर सुगंधी

चोहिकडे शिंपावे

सुखाचे मंगल क्षण

आपणांस लाभावे ..!!

श्री लक्ष्मी-नारायण

घरी तुमच्या यावे ..!!

शुभेच्छांच्या समृद्धीने

अवघे अंगण तुमचे भरावे ...!!





!! शुभ दीपावली !!


तुम्हाला व तुमच्या परिवाराला दीपावलीच्या मनपूर्वक हार्दिक शुभेछ्या !
समृध्दीच्या कणाकणात


निसर्गपरी च्या  सर्व वाचकांना दीपावलीच्या हर्दीक शुभेच्छा !!!

नव्यानवलाईची दिवाळी येता, आनंदली दुनिया सारी!

फटाके, कंदील अन् पणत्यांची रोषणाई,
चिवडा-चकली, लाडू-करंजीची ही लज्जतच न्यारी,
नव्यानवलाईची दिवाळी येता, आनंदली दुनिया सारी!
दिवाळीच्या हार्दिक शुभेच्छा!

निसर्गपरी च्या  सर्व वाचकांना दीपावलीच्या हर्दीक शुभेच्छा !!!

येत्या दिवाळीनिमित्त तुम्हा सर्वांना खुप खुप शुभेच्छा!!

Good Wishes for a Diwali
Happy New Year with a plenty of Peace and Prosperity.





यशाची रोशनि









समाधानाचा फराळ

















मंगलमय रांगोळी


















मधुर मिठाई


















आकर्षक आकाशकंदील









 

आकाश उजळवणारे फटाके
 

-

-

 

-

-
 

वसुबारस (आश्विन वद्य द्वादशी / गोवत्सद्वादशी)

वसुबारस ह्याचा अर्थ-वसु म्हणजे द्रव्य (धन) त्यासाठी असलेली बारस म्हणजे द्वादशी. या दिवसाला गोवत्स द्वादशी असेही म्हणतात.या दिवशी गाईची पाडसासह संध्याकाळी पूजा करतात. घरांत लक्ष्मीचे आगमन व्हावे या हेतूनेही या दिवशी सवत्स धेनूची पूजा करण्याची पद्धत आहे.ज्यांच्याकडे घरी गुरे, वासरे आहेत त्यांच्याकडे ह्यादिवशी पुरणावरणाचा स्वयंपाक करतात. घरातील सवाष्ण बायका गाईच्या पायावर पाणी घालतात.नंतर हळद-कुंकू, फुले, अक्षता वाहून र्चांयाच्या फुलांची माळ त्यांच्या गळ्यात घालतात.निरांजनाने ऒवाळून केळीच्या पानावर पुरणपोळी वगैरे पदार्थ वाढून गाईला खाऊ घालतात. ह्या दिवसापासून अंगणात रांगोळी काढण्यास सुरूवात करतात. पुष्कळ स्त्रियांचा ह्या दिवशी उपवास असतो. ह्या दिवशी गहू, मूग खात नाहीत.स्त्रिया बाजरीची भाकरी व गवारीच्या शगाची भाजी खाऊन उपवास सोडतात. आपल्या मुला-बाळांना चांगले आरोग्य मिळावे व सुख लाभावे म्हणून ही पूजा करतात.


धनत्रयोदशी (आश्विन वद्य त्रयोदशी)
धनाची पूजा करणे हा या सणामागील हेतू आहे. व्यापारी, दुकानदार लोक ह्या दिवशी या दिवशी पाटावर लक्ष्मीची मूर्ती, वह्या, धंद्याची हत्यारे, सोने, नाणे ह्यांची पूजा करतात. शेतकयांच्या दृष्टीने नवीन आलेले धान्य हेच त्यांचे धन असते. त्यामुळे ते नवीन धान्याची पूजा करतात. त्यावेळी धने व गूळ ह्यांचा नैवेद्य दाखवतात.ह्या सुमारास झडू व शेवंतीची फुले मुबलकप्रमाणावर उपलब्ध असल्यामुळे पूजेला झडूची व शेवंतीची फुले वापरतात. या दिवसापासून दारांत आकाशकंदील व पणत्या लावण्यास सुरूवात करतात. व्यापारी वर्गात हा दिवस फार मोठा उत्साहाने साजरा करतात. वैद्य लोक ह्या दिवशी धन्वंतरीची पूजा करतात.


नरक चतुर्दशी (आश्विन वद्य चतुर्दशी)
आश्विन वद्य चतुर्दशी या दिवशी नरकासूर नावाच्या राक्षसाचा श्रीकृष्णाने संहार केला म्हणून या दिवसाला नरक चतुर्दशी असे नाव पडले. ह्या दिवशी सूर्योदयापूर्वी सर्वजण स्नान करतात.स्नानाच्या वेळी उटणे, सुवासिक तेल, सुगंधी साबण वापरतात. सूर्योदयापूर्वीच्या ह्या स्नानाला अभ्यंगस्नान असे म्हणतात. ह्या दिवशी जो कोणी अभ्यंगस्नान करणार नाही तो नरकात जातो अशी समजूत आहे. स्नानानंतर मुले फटाके उडवतात. या दिवशी पहाटेच पणत्या लावतात. सर्वत्र समृद्धी व्हावी याकरितां अशा पणत्या लावण्याची प्रथा आहे. या दिवशी सणाच्या दिवशी करतात तसा स्वयंपाक करून देवाला नैवेद्य दाखवतात.


लक्ष्मीपूजन (आश्विन वद्य अमावास्या)
या दिवशी बळी पाताळात गाडला गेला, सर्व देवतांची सुटका झाली व लक्ष्मीचे वर्चस्व अबाधित झाले याची आठवण म्हणून यादिवशी लक्ष्मीपूजन करतात. व्यापारी लोकांचे हिशोबाचे नवीन वर्ष लक्ष्मीपूजनानंतर सुरू होते. या दिवशी सर्व अभ्यंग स्नान करतात. पाटावर रांगोळी काढून तांदूळ ठेवतात. त्यावर वाटी किंवा तबक ठेवतात. त्यात सोन्याचे दागिने, चांदीचा रूपया, दागिने ठेवून त्यांची पूजा करतात. हा दिवस व्यापारी लोक फार उत्साहात साजरा करतात. या दिवशी स्वच्छता करण्यासाठी लागणारी नवी केरसुणी विकत घेतात. तिलाच लक्ष्मी मानून तिच्यावर पाणी घालून हळद-कुंकू वाहून घरात वापरण्यास सुरूवात करतात.


पाडवा (कार्तिक शुद्ध प्रतिपदा / बलिप्रतिपदा)
बळीराजाची दानशूरता पाहून वामनाने त्याला पाताळीचे राज्य दिले आणि दात्याची सेवा करण्यास वामनाने बळीराज्याचे द्वारपाल होण्याचे काम स्वीकारले. तो दिवस म्हणजे कार्तिक शुद्ध प्रतिपदा होय. या दिवशी विक्रम संवत सुरू होते. पाडवा हा साडेतीन मुहूर्तांपैकी हा एक मुहूर्त आहे. आर्थिक हिशोबाच्या दृष्टीने व्यापारी लोक दिवाळीतील पाडवा ही नववर्षाची सुरुवात मानतात. लक्ष्मीप्राप्तीसाठी नव्या वह्यांचे पूजन करून व्यापारी लोक वर्षाचा प्रारंभ करतात.व्यापारी लोकांच्या जमा-खर्चाच्या कीर्द खतावणीच्या नवीन वह्या ह्या दिवशी सुरू होतोत. कीर्द खतावणीच्या नवीन वह्या सुरू करण्यापूर्वी वह्यांना हळद-कुंकू, गंध, फूल, अक्षता वाहून पूजा करतात. घरोघरी सायंकाळी पाटाभोवती रांगोळी काढून पत्नी पतीला औक्षण करते व पती पत्नीला ऒवाळणी घालतो. नवविवाहीत दांपत्याची पहिली दिवाळी पत्नीच्या माहेरी साजरी करतात. ह्यालाच दिवाळसण म्हणतात. त्यानिमित्त यादिवशी जावयांस आहेर करतात.

भाऊबीज (कार्तिक शुद्ध द्वितीया / यमद्वितीया)
या दिवशी यमराजाची बहीण यमुना हिने आपल्या भावाला म्हणजेच यमराजाला अगत्यपूर्वक जेवायला बोलावले होते अशी पौराणिक कथा आहे. म्हणून भाऊबीज हा सण साजरा केला जातो. भाऊ बहिणीकडून ऒवाळून घेतो. भाऊ तिला प्रेमाचे प्रतिक म्हणून काहीतरी भेटवस्तू किंवा पैसे देतो. जर काही कारणाने बहिणीला कोणी भाऊ भेटलाच नाही तर ती चंद्राला भाऊ समजून ऒवाळते. भावा-बहिणीने एकमेकांची आठवण ठेवावी, विचारपूस करावी, एकमेकांवर प्रेम करावे यासाठी हा सण साजरा करतात. या दिवशी ज्याला मरण येईल त्याला मोक्ष मिळतो असे म्हणतात.

हि दिपावली
घेवुन येवो तुमच्यासाठी,
सुख शांति, समृध्दीची,
लक्ष उधळण दिव्यांची!!




 

Ashi Hi Diwali...अशी हि दिवाळी ...

Ujjwal Diwali

निसर्ग परी च्या सर्व वाचकांना दीपावलीच्या हर्दीक शुभेच्छा !!!

Narak Chaturthi....नरक चतुर्दशी

निसर्गपरी च्या  सर्व वाचकांना दीपावलीच्या हर्दीक शुभेच्छा !!!

Pahila Divas...पाहीला दिवस

Diwalichya Hardik Shubhechha.......

Laxmipujan...

Laxmipujan...

San Diwali Cha...सण दिवालिचा

San Diwali Cha...

Diwali Chya Hardik Shubhechha ****दीपोत्सवाच्या हार्दीक शुभेच्छा****

सप्तरंगाच्या या प्रकाशपर्वाने
उजळून गेले कोपरे सारे
किरणांना ओंजळीत भरा त्या
अन् दीनांघरी घेऊन जा रे...
अंधाराच्या प्रत्येक कणावर
मात करणाऱ्या या
****दीपोत्सवाच्या हार्दीक शुभेच्छा****

आजोबा !!! Ajoba

जेवताना आजोबा लाडात येत,
मला आपल्या ताटातली भकर देत;
जेवता जेवता मधेच थांबत
आणि एक भला मोठा ढेकर देत !

मी म्हणायची रागवूनः
"आजोबा, बॅड मॅनर्स,
व्हॉट आर यू डुइंग?"
आजोबांचं हसून उत्तरः
"आय अॅम जस्ट ढेकरिंग !"

आजोबांच्या खोलीत आता
धुकं... धुकं... धुकं...
आजोबांचं जग सगळं
मुकं...मुकं...मुकं...

आजोबांना पडलं होतं
भलंमोठं टक्कल !
आजोबा म्हणायचेः
"ज्याला असं टक्कल
त्यालाच असते अक्कल !"

मी खिजवून म्हणायचोः
"आजोबा, यमकासाठी
घ्या आता बक्कल !"
आजोबा मोठयाने ओरडून म्हणतः
"अरे साल्या यमक्या,
मला देतोस
धमक्या?यमकांच्या धंद्यामधे
मी आहे खमक्या !"

आजोबा आपल्याच नादात
स्वतःशीच गात असत,
गाता गाता मधेच थांबून
स्वतःशीच गोड हसत !

मी जवळ गेले की
मला म्हणतः
बेटा एक लक्षात ठेवः
एकटं एकटं जाता आलं पाहिजे;
स्वतःला स्वतःशीच गाता आलं पाहिजे !"

मी गोंधळून विचारीः
"म्हणजे काय?"
आजोबा मोठयाने हसून म्हणतः
" म्हणजे काय? म्हणजे काय?
म्हणजे नाकात दोन पाय !"

"आजोबा, एक गोष्ट विचारु?"
"विचार बेटा!"
"आजोबा, तुम्हांला मैत्रिणी
होत्या का हो?"
"वा! वा! होत्या म्हणजे
होत्याच की !
एक ती अशी होती,
दुसरी ती तशी होती !"

इतक्यात खोलीत आजी यायची,
आजोबांची जीभ एकदम बोबडी व्हायची !
आजोबा स्वतःला सावरायचे,
चटकन विषय बदलायचे,
घसा खाकरत म्हणायचेः
"बेटा, तुला गीतेमधला
स्थितप्रज्ञ कसा असतो ठाऊक आहे?
चालतो कसा, बोलतो कसा ठाऊक आहे?"

आजोबा संध्याकळी
अंगणातल्या झाडाखाली
आपल्या आरामखुर्चीवर
एकटेंच बसत;
एकटक डोळे लावून
दूर कुठे बघत असत...
दूरदूरच्या ढगात असत,
कुठल्या तरी न दिसणा-या जगात असत !!

पाय न वाजवता मी हळूच
तिथे जाई,
त्यांच्या आरामखुर्चीमागे
उभी राही!
काय बघत असतील हे?
मी दूर पाहीः
मला वेगळं काहीसुध्दा दिसत नसे,
तीच घरं...तीच झाडं...
सगळं अगदी तसंच असे !

पाय न वाजवता मी हळूच
परत मागे घरात यायची;
आजोबांची आरामखुर्ची
सावल्यांमधे बुडून जायची !

आजोबांच्या खोलीत आता
धुकं... धुकं... धुकं...
आजोबांचं जग सगळं
मुकं...मुकं...मुकं...

- मंगेश पाडगांवकर

इथून धक्का तिथून धक्का

चिक मोत्याची

चिक मोत्याची

सागरा प्राण तळमळला

काठी न् घोंगडं

एक लाजरा न साजरा मुखडा

गोमु संगतीनं माझ्या तू येशील काय

Lav lav Kari paat

Dhipadi Dhipang

Radha hee Bawri

Man Udhan Varyache

तू निरागस

पिल्लू मरुन पडलेलं

सकाळी उठून पाहतो तर
माझ्या अंगणात
तुरुतुरु चालणारं कवितेचं पिल्लू
मरून पडलेलं.
त्याच्य खांण्यात एखादा
विषारी शब्दाचा दाणा आला असेल!
किंवा ते कित्येक दिवसाचं उपाशीही असेल
पण इतका हळवा निष्काळजीपणा तसा घातकच.
म्हणूनच `बेजाबबदार कवी' म्हणून
द्याल ती शिक्षा मला मान्य आहे.
जास्तीत जास्त तुम्ही एका छोट्या पिल्लाची
अमानुष हत्या ह्या आरोपाखाली मला
ठेचून मारू शकाल किंवा एखादं अनियतकालिक काढाल ह्या पीत्यर्थ
पण पिल्लाचई मरण एखाद्या रोगराईचा
बळी असेल तर?
तुम्हाला सावध रहायला हवं
हे तुम्हाला एवढ्यांसाठी सांगतो की,
तुमचाही एक चेहरा आहे तंतोतंत माझ्यासारखा.
कवितेला वहीच्या खुराड्यात
बंद करणाऱ्या मालकासारखा
किंवा
एखाद्या संमेलनात
श्वासासाठी वही उघडण्यापुरता

एवढं कर

सूर्याच्या मांसल त्वचेवर दिवसांच्या सुया टोच
अंधाराची मेणबत्ती पेटव.
सगळी आत्मचरित्रे दोनदा वाच.
एकदा स्तुती, दुसऱ्यांदा कंटाळा.
खोट्या चपलेत खोटे पाय घाल.
खोटे खोटे फिरून ये.
मोकळ्य हवेशी झोंब.
दचकून उठ.
कविता लिहण्याचं नाटक कर.
न जमल्यास
एक पत्र लिही.
फाडून टाक. पुन्हा लिही.
नंतर
गिचमिड्या सहीच्या दोरीत
चेहरा ओवीत बस
माझा, अंधाराचा किंवा
आपल्य संबंधीचा

घर

आता सहकुटुंब तुम्ही माझ्या घरी आलात तरी चालेल.
दारापुढे कार पार्क केल्याने माझे घर
पूर्वी इतके ओशाळणार नाही.
मी बदलून टाकले आहेत
घराला लावलेले पूर्वजांच्या जिव्हाळ्याचे टेकू
आणि तुमचा नम्रपणा गळून पडणार नाही उंबरठ्याशी
याची काळजी घेतली आहे.
थोडक्यात, घराचे चित्र मी बदलून टाकले आहे.
आतून बाहेरून.
तुम्ही याल तेव्हा परंपरेचे लाकूड मोडून बनवलेल्या
टीपॉयवरचा इंग्रजी पेपर तुमचं स्वागत करेल.
आई सवयीने नंतर पाणी तापवण्यासाठी
वर्तमानपत्राचा उपयोग करेल
म्हाताऱ्या आईला उतारवयात कोंडले असा
तिचा मुळीच आरोप नाही माझ्यावर आणि घरावरही
तीही दारावरच्या बेलने दचकून उठेल तुमच्या स्वागतासाठी
तुम्ही याल म्हणून किंवा येऊन गेल्यानंतर
आता आई घर सारवणार नाही शेणामातीने
तर ती लादी पुसत राहील घरपण टिकवण्यासाठी
घर आता छान वाटते.
हवेशीर खिडक्या बुजवूनही उजेड पुरेसा आहे.
वडिलांचा फोटो पोटमाळ्यावर सुरक्षित आहे.
आईच्या कण्हण्याचा आवाज तेवढा
येत नाही घुसमटलेल्या शांततेतून.

आता सहकुटुंब तुम्ही माझ्या घरी आलात तरी चालेल.
तुम्हाला घर आता अधिक सोईचं वाटेल.

मला तू पहावे

मला तू पहावे, तुला मी पहावे

फुलांना जराशी, खुशाली पुसावे

कसा गंध आला, तुझ्या या कळ्यांचा

तुझ्या गंध गावी, मला तू पहावे.

कसे नाव घेता, अता त्या मनीचे

जरा आसवांना विचारीत जावे.

मला हाक देतो, अता सांजवारा

जली आठवांना, सभेटून जावे.

इथे आसवांचा, सखे रोज चाळा

तुझ्या सावलीला, सदा मी रहावे.

का कसा ठावूक कोणा

का कसा ठावूक कोणा, आठवाया लागलो

गीत दुःखाचेच आत, आळवाया लागलो.

कोणता अपराध माझा, काय केले पाप हे

पुण्य माझे मीच आता, बाटवाया लागलो.

कोण होते लोक माझ्या, भोवताली काल ते

का कळेना मीच आता, लाजवाया लागलो.

भेटले ना कोण जेव्हा, शोधले यात्रेत मी

मी मला वाटेत आता, चालवाया लागलो.

संपल्या वाटा तिथे मी, जावूनी पोहोचलो

बंद दारी मीच आता, घालवाया लागलो.

एका आईची अंतयात्रा..

आता सर्व काही आठवेल तुला

अगदी सर्व सर्व..

कदाचित रडशीलही

प्रेक्षकांच्या आग्रहास्तव..

तूला जन्म दिला होता

याची परतफेड करशील..

मान खाली घालशील

शरमेने..

खांद्यावर घेशील तेव्हा

तहान शमेल मस्तकातली..

कीनारी पोहोचवशील

पाचव्या ईसमाच्या मदतीने..

हे करतांना क्षणभर का होईनात

पण..

आठवेल का रे तुला

माझा खांदा..?

घामांच्या धारांतून वाहणारा माझाच अंश

तुझ्या डोळ्यांतील भावनेला कवटाळेल

नकळत..

तेव्हा तरी संवेदनांची जाणीव होईल का रे

तुला..?

सर्व काही रितसर पार पाडशील

उघडा-नागडा माझा देह, उकळून घेशील भाजण्याआधी..

जाळशील आणि जळशील

देखावा सजवशील, अखेरचा..

माझा आणि तुझाही

माझा आणि तुझाही

- तुझी प्रेमस्वरुप आई

रेशमीचे बंध

रेशमीचे बंध, मी छाटून आले

वेदनेची लाट, मी आटून आले

भोगले जे दु:ख, त्याला सोबतीने

वंचनेची साथ, मी थाटून आले

रात सोसूनी, फुलांच्या चिंब नेत्री

त्या दवाचे थेंब, मी चाटून आले

संपली रात्र, सखा आला तरूनी

कापराचे प्रेम, मी वाटून आले

ही तुझी, साधी कहानी ठीक आहे

माझीया डोळ्यात, मी दाटून आले