प्रेम म्हणजे काय करायचे ?

प्रेम म्हणजे काय करायचे ?
छान डोळे मिटून स्वप्न बघायचे
स्वप्न बघता बघता
हरवून जायचे ....!!

प्रेम म्हणजे काय करायचे ?
फुलपाखरासारखे मस्त झुलायचे
वेलांटी घेत गिरकी घेत
तिच्या डोळ्यात हरवून जायचे !

प्रेम म्हणजे काय करायचे?
एकच नारळ पाणी घेऊन
एकत्र दोघांनी मस्त प्यायचे
पिता पिता हरवून जायचे !

प्रेम म्हणजे काय करायचे ?
हातात हात गुफुन मस्त फिरायचे
बोगन वेलीवरच्या फुलासारखे
मस्त झुलायचे !

प्रेम म्हणजे काय करायचे ?
श्रावणातल्या पावसात चिंब चिंब भिजायचे
पावसातल्या थेंबाच्या
रंगाची जादू व्हायचे !

प्रेम म्हणजे काय करायचे ?
एकाच छत्रीतून फिरून

घर आहे !!

घर आहे

पण घराला घरपण नाही
अशी घरे खूप आहेत !

तो टूरवर
ती कामावर
पोरगा पाळणा घरात
अशी घरे खूप आहेत

आजी नाही !
आजोबा नाहीत !!
वृधाश्रम छान आहेत

खिडकीतून डोकावणारा
सूर्य ह्यांना कधी दिसत नाही
गजावरची चिवचिव चिमणी
तिची सनई हे कधी ऐकत नाही

तो येतो, वाचत बसतो
ती येते
टी वी बघते
त्यातील खोटे दुख कुरवाळीत बसते

हे सोशल कामे करतात
समाजासाठी काहीतरी करू बघतात
धडपडतात !!
आत्मिक समाधान मिळवण्याचा प्रयत्न करतात
ह्यांना एकमेकाशी बोलायला सुद्धा वेळ नसतो

घरे आहेत
अगदी मस्त मस्त टोवर आहेत
पण तिथे प्रेम नाही
सगळा कोरडा व्यवहार आहे

महिना अखेर

कित्येक वर्षा पूर्वी माझ्या ही घरी
"महिना अखेर"
नियमित वास्तव्याला यायचा
याचा पाहुणचार
घरचीच आमची रद्दी विकून व्हायचा

मग केव्हातरी आम्हा सर्वाना नकळत
हा पाहुणा भूमिगत झाला
अन जाताना मात्र
निष्पाप रद्दीचा
पाणउतारा करून गेला

आयुष्यसुता चारोळ्या

माझा प्नान्त वेगळा होता

प्रेमाने मला कवितेच्या प्रान्तात आणले
मी तीच्यावर मनापासुन प्रेम केल
पण तीने मला आयुष्यभर छळल.

तुझ्या हातची एक रान्गोळी
माझ्या दारात काढुन जा,
आलीस तशी तुझ हसण
घरात माझ्या सोडुन जा.

कविता लिहताना त्यात
पुर्ण मन लिहायच असत,
कविता लिहल्यानन्तर मात्र
मनात काहीच ठेवायच नसत.

आपण साक्षात भेटलो तरी
तु काहीच सागु शकली नाहीस ,
डोळ्याची भाषा कळली तरी
मनातील शब्द ओठावर आणु शकली नाहीस.

भेटलीस तू.. बोललीस तू..

भेटलीस तू.. बोललीस तू..
थांबल्या दिशा, थांबले ऋतू
थांबला जणू काळ तेवढा
काळ जेवढा- थांबलीस तू !

भासलीस तू कापरापरी
काजळी जणू- काळजावरी
कंप पावती खोल पापण्या
सांगती तुझी- बातमी खरी !

हासणे तुझे, स्फुंदणे तुझे
आळसावणे, रंगणे तुझे
त्या कळा कुठे? रंग ते कुठे?
लोपले कुठे, चांदणे तुझे?

शब्द का मुके? मौन बोलके..
बोल ना जरा, बोल नेमके
सांग कल्पना, सांग शक्यता
सांग वेदना.. सांग हुंदके

सांग ना तुला टोचते कुठे?
काय वाटते, बोचते कुठे?
बोलतेस तू त्या तटावरी
या तटावरी.. पोचते कुठे !

तीच तू जरी, तोच मी जरी
वेगळे किती वाटतो तरी !
एवढी कशी आज अंतरे

विस्कटलेले जीवन वेडे.

सोडुन आलो मी गाव माझा,
जसा तुटून यावा तो तारा.
भरकटलो मी इथे एकटा,
जणू सोसाट्याचा वारा.

चमचमणारे दिवे इथले,
छमछमणारे रुपये नाणी.
तटस्थ इथला शहरी माणूस,
कुणा सांगू मी रड कहाणी.

अनोळखी या शहरामध्ये,
हरवलेपण शोधुन घ्यावे.
अंधार काळोख चिरत चिरत,
गुपचूप इथून निघुन जावे.

हिमालयातील जणू तपस्वी,
स्थितप्रज्ञ ही वनातील झाडे.
सांगावेका तयाना माझे,
विस्कटलेले जीवन वेडे?

की वाट विचारु इथून पुढची,
पारंब्याना वृध्द वडाच्या.
कडे कपारी चढून जावे,
डोंगर शिखरी उंच गडाच्या.

तेथून पहावे दुर दुरवर,
शिवारातली हिरवी शेते.
बाप माझा शेतात राबतो,
पुन्हा जोडावे तयाशी नाते.

शोध

एक-एक गड अवघड मी सर करत चाललोय

पण कळत नाही जिंकत कि हारत चाललोय

चमक यशाची भावली या डोळ्यास माझ्या
माझ्यातल्या ‘मी’ला मी कुस्करत चाललोय?

साद देते वाटते कधी ज्या वाटेवरून चाललो
बेधुंद तेंव्हाचा तो-मी आता सावरत चाललोय

डुंबने ध्यासात ज्या भावले जे मनातुनी
कोंडतो श्वास म्हणून वर-वर तरत चाललोय

काळासवे बदलत्या मी शिकलो गणित पक्के
दिल्या घेतल्याच सारा हिशोब करत चाललोय

बोध होणार कधी मज,संपेल कधी हा शोध?
कळत नाही जगत कि मी मरत चाललोय

केव्हा तरी कधीतरी

़एव्हान कधीतरी

मी माझ्यावरच चिडलेला असतो
ती माझ्याकडे बघते
अलुवर हसते
तिला माझ्झे मन कळते मला आश्वास मिळतो
हे रोज का नाहीघडते
केनाव्हा तरी कधीतरी
मी तिच्यावरही रुसतो
मनातही फुरअन्गटतो
पण ती समजते
तिला ही गमते
हे रोजच का होत नाही
केंवः तरी कधीतरी
नेहमी माझच चूक नसते
कधी तिला काही हवे हसते
पण सगळे कधीस शक्य नसते
ती फुगल्या डोल्याडून बघते]
हे रोजः का होत नाही
केव्हान तरी कधीतरी

विटंबना

अचानक एक दिवस,

कोणीतरी उठतो,
कुठल्याशा पुतळ्याची,
विटंबना करून जातो …..
..... गदारोळ उठतो ……
मग सुरू होतात,
समर्थक आणि विरोधकांमध्ये
हाणामार्‍या…..
उसळतात दंगली….
आणि नकळतच होते
आपसातल्या सौहार्दाचीच विटंबना
पुतळा,
निश्चल, निर्विकार
की खिन्न आणि असहाय्य ???
………..
विटंबना करणारा मात्र,
मजेत असतो,
शांतपणे दुरून गंमत पहात …….
कदाचित,
पुढच्या अशाच एखाद्या कार्यक्रमाचं planning करत.

मर्यादा

गेला एकदाचा पाऊस पडून

तू सुद्धा गेलास...
पावसासारखाच खोटा होता तुझा पैसाही
पैशापैशाला विकली जाणारी माझी सावली
तुझ्याच पायदळी कुस्करली जात होती
तेव्हा कळलंच नाही मला
बंद दाराच्या आड तू मला न्याहाळत होतास
तेव्हा वाटायचं किती सुंदर आहे तुझं पाहणं!!
अभिमान वाटायचा कुस्करलं जाण्याचा
आठवायचं दुसर्‍यांच्या तशाच नजरांना
जाळून टाकायची भाषा करायचास
म्हणायचास की तू माझीच राहा...
मग कधीतरी एकदा
दुसर्‍याच कुणाला तरी तसं पाहताना
तू दिसलास
का? कशासाठी?

मग म्हणालास,
तू हक्काची आहेस
तुला नाही मर्यादा सोडता येणार
श्लील अश्लीलतेच्या या खेळात
तू उंबरा नाही ओलांडायचा

सगळे बहाणे माफ आहेत प्रेमात !!

ती दिसली नि तिच्यावर जीव जडला
असे होते काहो तुमचे ?
[किंवाअसे कधी झाले होते काहो तुमचे ?]
तसे माझे तर झाले बाबा!
माझा तर चक्क बोल्ड झाला !!
काय गमंत असते ह्या प्रेमाची
जीव खरेच खुळावला
काय आवडले मला तिचे ?
डोळे?
तिचे बोलणे ?
नजरेतील कोवळेपणा ?
काय कुणास ठाऊक ?
पण माझा तर जीव जडला
तिच्या साध्या साध्या संवादातून
नि जीव माझा हरवून गेला !!!

श्रावणातल्या सकाळी सकाळी ती आली
की , किती छान दिसायची
अबोली रंगाच्या साडीत ती किती मस्त वाटायची
आई तिच्याशी बोलता बोलता
माझ्याकडे हलकेच बघायची
कुणास ठाऊक ती का अशी बघायची ??
का ती पण कोठल्या स्वप्नात हरवून जायची ?

मी तुला क्षणभरही विसरणार नाही

कोजागिरीच्या रात्री लोकाना

पुर्ण चन्द्र दिसला
मला मात्र तुझा चेहरा
चन्द्रापेक्षा सुन्दर भासला.

जोपर्यन्त माझा श्वास चालु आहे
तोपर्यन्त तुला मरणही शिवणार नाही,
कदाचित तु विसरशील मला पण
मी तुला क्षणभरही विसरणार नाही.

व्याख्या

कविता .... ?

फक्त कविता म्हणतो तू याला ... ?

इतकं सोपं नव्हतं हे...
प्रचंड वाचन, मनन, चिंतन..... अभ्यास असावा लागतो.
अव्यक्ताच्या काठावर बसून क्षितिजापलिकडे पहाणारा दृष्टीकोन असावा लागतो.

अरे, सुर्याच्या बोकांडी बसून
आकाशगंगेला जेव्हा रमच्या ग्लासात पिळली तेव्हा...
आणि तेव्हाच हा चंद्रीय 'ऑन द रॉक्स' अनुभव मिळाला.

शब्दांच्या पलिकडील पहायला शिका...
शब्दात, वाच्यार्थात अडकणं हे मागासलेपणाच लक्षण आहे.
भावार्थ... साध्या भाषेत... भावना महत्त्वाची....
यु शुड रिड बिटवीन द वर्डस. 
मी तर म्हणेन... चेन्ज युवर विजन.... बिटवीन द "अक्षरे"

पावसाआधी

काळ्याभोर जमिनीवर उभ्याआडव्या भेगा

कपाळभर भरलेल्या काळजीच्या रेघा १

विहीरींचे पाणी केंव्हाच सरले
रिकामे हंडे गावभर फिरले २

दूरवर आभाळात काळसर ढग
निचरून काढते निराशेचे मळभ ३

निबर चैत्रपालवी वार्यावर झुळकती
मनामनात पावसाची आशा तरळती ४

रितेपण

पडक्या भिंती उरल्या नुसत्या

दरवाजे निखळून गेले
छप्पर जरी का नावापुरते
जागोजाग उसवलेले १

संपून गेले घरपण अवघे
रितेरितेपण भरले ते
उदास वारा कोंदून राही
साकळले क्षण जेथ तिथे २

संगीत- गाणे विरून गेले
विराणी ना कुणी आळवते
बेतालाचा अंमल सगळा
स्मशानशांति वस्तीस असे ३

चारोळी

लाक्डे गेले आता आले कॉईल
बायकांच्या गळ्यात
मंगळसुत्रा एवजी
दिसतात मोबाईल

एक गेली की
दुसरी येते स्टाईल
समोर येईल त्याला
करावे थोडे स्माईल

गावही आहेच 'काबूल' तूझे

हझल:

काय झाले आज 'बा' 'कूल' तूझे?
हो! म्हणाले काय 'बा' 'फूल' तूझे?

कोण ढूशा मारते आज येथे
माजलेला बैल 'बा' 'बूल' तूझे

वाटले मागेन मी जे नको ते
नेमके झालेच 'बा' 'गूल' तूझे

जाड तू होणार नक्कीच नंतर
केव्हढे आहेत 'बा' 'स्थूल' तूझे

वाढले ते पोट खाऊन चणे
गावही आहेच 'काबूल' तूझे

.....
मात्र तू खाल्लेस डोकेच माझे
दे तपासाया अता 'स्टूल' तूझे

अशी दिवाळी येइल का ?

दीप उजळले दारोदारी, मने मात्र बुडली अंधारी

तिमिरहारिणी तेजदायिनी अशी दिवाळी येइल का ?

मनामनातुन दीप उजळती विश्वासाचे सौहार्दाचे
वैविध्यातुन एकत्वाचे स्वप्न खरे ते होइल का ?

स्वार्थ, विकारां मात देउनी भ्रष्ट-राक्षसा खडे चारुनी
समाजपुरुषा जागविण्याचे, पडघम कानी पडतिल का ?

रगांतुन संगती साधुनी, एकत्वाच्या कुंचल्यातुनी
रांगोळीसम मंगलमय ते चित्र कुणितरी रेखिल का ?

अशी दिवाळी खरीच यावी, याची डोळां मला दिसावी
परमेशा ही आस मनीची, सांग पुरी तू करशिल का ?

शुभ दीपावली

गजरा

तुजवीण

मन देखियले चक्षूंनी मी पारख्या जाहल्या भेटीतुन

वाहत्या गंधकोषी रमलो; छेडीत फुले दरवळलो मी

ओठांत पाकळ्या थरथरल्या; डोळ्यांत आर्तजळ अडखळले
ओंजळी माळल्या अश्रूंनी; त्या तिथे श्वास तव झालो मी

मी मलाच विसरुन गेलो; ते अद्वैत काय अनुभवले मी
वादळे पेटुनी उठली; त्या ओघात वाहुनी गेलो मी

एकला तरी सावलीतळी; अंधारनभी; चांदण्यात मी
ती वलये भवती चिंजीव; तुजवीण तुझ्या पाशातच मी

शुभ दीपावली

अंधःकार मळभ शकुनावर जीर्ण करायासी आले
लक्ष लक्ष रजस्निग्ध दीपदळ अवसेवरती अवतरले

शुभासवे नववर्ष नाहिले नरकासुरतळ निवर्तले
निष्कंटक कांचन वाटेवर दीपोत्सवक्षण गहिवरले

झाले शुभ होईलहि शुभ वर्तमान ते शुभ मानावे
ओलांडुन प्रश्नास तमाच्या उत्तरात मन रमवावे

शुभम भवतु ! शुभ दीपावली !!