विस्कटलेले जीवन वेडे.

सोडुन आलो मी गाव माझा,
जसा तुटून यावा तो तारा.
भरकटलो मी इथे एकटा,
जणू सोसाट्याचा वारा.

चमचमणारे दिवे इथले,
छमछमणारे रुपये नाणी.
तटस्थ इथला शहरी माणूस,
कुणा सांगू मी रड कहाणी.

अनोळखी या शहरामध्ये,
हरवलेपण शोधुन घ्यावे.
अंधार काळोख चिरत चिरत,
गुपचूप इथून निघुन जावे.

हिमालयातील जणू तपस्वी,
स्थितप्रज्ञ ही वनातील झाडे.
सांगावेका तयाना माझे,
विस्कटलेले जीवन वेडे?

की वाट विचारु इथून पुढची,
पारंब्याना वृध्द वडाच्या.
कडे कपारी चढून जावे,
डोंगर शिखरी उंच गडाच्या.

तेथून पहावे दुर दुरवर,
शिवारातली हिरवी शेते.
बाप माझा शेतात राबतो,
पुन्हा जोडावे तयाशी नाते.